مشارکت اجتماعی
از منظر علوم سیاسی و اجتماعی مفاهیمی همچون مشارکت اجتماعی،سرمایه اجتماعی،همدلی، همراهی، تعاون وکنشگری هم راستای افراد جامعه با همدیگر،یکی از پایه های اساسی توسعه آن جامعه قلمداد میگردد. در خصوصی مشارکت اجتماعی نظریه های مختلف و متفاوتی از سوی صاحب نظران حوزه جامعه شناختی ارائه شده است. ولی همه ی فعالین این حوزه بر روی این نکته متفق القول هستند که هرچه ضریب و شاخص مشارکت اجتماعی فیما بین افراد یک جامعه اعم از مشارکت در تصمیم گیری،مشارکت در اجرا و نیز مشارکت در نظارت بر امور در یک سطح مناسب و قابل قبولی قرار داشته باشد قطع به یقین آن جامعه مسیر توسعه خود را در تمامی ابعاد سیاسی،اجتماعی و اقتصادی به خوبی طی خواهد کرد و برعکس این موضوع نیز صادق است. حال سوال اینجاست برای داشتن جامعه ای با مشارکت اجتماعی بالا چه شرایطی لازم است؟ برای پاسخ به آن میتوان به موارد زیر اشاره نمود:
-) آگاهی مردم نسبت به حقوق شهروندی خود.
-) افزایش میزان اعتماد بین افراد جامعه نسبت به همدیگر
-) افزایش میزان اعتماد بین مردم و مسئولان
-) شرکت دادن عملی و راستین مردم در امور مختلف جامعه
-) شفافیت در گفتار و عمل مسئولین
-) توجه به آزادی بیان
-) نگاه یکسان به همه ی اقشار جامعه و کاستن فاصله طبقاتی
-) توزیع عادلانه ثروت در جامعه
-) مبارزه ریشه ای و عملی با فساد در تمامی ابعاد آن
-)کاهش دعواهای سیاسی وخدای ناکرده زیاده خواهی فیما بین مسئولان و ....
به واقع اگر بخواهیم شاخص مشارکت اجتماعی در سطح جامعه به حدی برسد که اثرات آن در توسعه کشور در تمامی ابعاد اعم از اقتصادی،اجتماعی،سیاسی و فرهنگی تاثیر گذار باشد، ضروریست که به موارد فوق و سایر گزینه های دیگر در این ارتباط از سوی متولیان و سیاستگذاران توجه اساسی و بنیادی صورت گیرد، در غیر اینصورت مشارکت اجتماعی و سایر مفاهیم مشابه در این خصوص در جامعه به منصه ظهور نخواهد رسید و بالتبع توسعه پایدار واقعی در جامعه نیز شکل نخواهد گرفت و النهایه در کتاب های جامعه شناسی، اصطلاحات فوق را صرفا معنا خواهیم کرد نه در عمل. 22 مرداد ماه روز مشارکت اجتماعی گرامی باد.